Van Logopedist naar Kaasmaker

Toen mijn leraar in groep 8 vroeg wat ik later wilde worden, antwoordde ik vol overtuiging: “banketbakker.” Maar mijn talenten lagen volgens de volwassenen elders. “Dat doe je maar als hobby, jij kunt veel te goed leren,” kreeg ik te horen. En dus ging ik studeren en werd logopedist. Het was mooi werk waarin ik veel heb geleerd en gedaan. Maar ergens bleef die andere droom toch hangen.

Een paar jaar geleden stelde een psycholoog me tijdens een intakegesprek een simpele, maar allesbepalende vraag: “Wat zou je in je leven nog graag willen, als alles mogelijk is?” Zonder nadenken zei ik: “een eigen kaasboerderij.” Het leek me heerlijk: met mijn handen een ambachtelijk product maken, in alle rust en met aandacht voor het proces. Toch bleef het bij een gedachte – totdat ik vastliep in mijn werk.

Langzaam maar zeker begon ik terug te denken aan die droom. In eerste instantie leek het onhaalbaar. We hadden geen melkvee en evenmin de financiële middelen om een boerderij over te nemen. Maar… als ik ergens mijn zinnen op zet, laat ik niet snel los. Wat als ik bij elke hobbel niet afhaak, maar juist naar mogelijkheden zoek?

Melk van onze eigen hobbykoeien? Romantisch, maar met een kleine kudde ook risicovol en financieel onzeker. Melk inkopen bij een boer in de buurt? Een realistischer plan. Na een paar positieve gesprekken met een lokale melkveehouder was de eerste hindernis al een stuk kleiner.

Ondertussen experimenteerde ik thuis volop. In mijn keuken maakte ik mijn eerste kaasjes, die in de kelder rijpten. De melkspetters zaten soms tegen de muur, maar dat mocht de pret niet drukken. Een officiële kaasopleiding bestaat niet, al zijn er wel cursussen. Toch vond ik het veel leuker om zélf te ontdekken, te proberen en al doende te leren. Theoretisch studeren had ik al genoeg gedaan.

Natuurlijk waren er uitdagingen. Er gingen dingen mis, er moesten processen worden verbeterd. Maar de wereld verging niet en er was altijd een oplossing. Het meest dankbaar ben ik voor mijn eerste klanten, die begripvol en flexibel waren. Ze gaven me de kans om te groeien, zonder keihard te oordelen over de eerste, nog niet perfecte kazen en zuivelproducten.

En nu? Nu doe ik precies wat ik als kind al wilde: met mijn handen iets moois maken. Een product waarin aandacht, passie en ambacht samenkomen.

Of het nu een kleine verandering in je dag is of een complete wending in je leven: stel jezelf eens de vraag die mij op dit pad heeft gezet. Wat zou jij nog graag willen, als álles mogelijk is?

Marion Maas
De Zuivelschuur