Een bijzondere zondagmiddag,      

Onlangs kreeg ik het boek De Damiaanhoeve in handen, geschreven door Chris de Stoop. Het beschrijft een ingrijpende gebeurtenis uit 2018 en raakte bij mij meteen een gevoelige snaar: in wat voor situaties kun je verzeild raken in het leven?

Al snel tijdens het lezen viel me op dat Bert Bohnen, net als ik, zijn brood had verdiend bij en voor boeren. Hij werkte voor de Belgische Boerenbond en lobbyde bij de politiek voor boerenbelangen, onder andere rond het mestoverschot. Bert woont aan de andere kant van de Maas, bij het Belgische Elen, net over de grens bij Ohé en Laak. Zijn leven draait al decennia om waterbeheer, natuur, boerenland en zijn geboortestreek.

Hij lag regelmatig overhoop met de mannen van de ontgrinding: projectontwikkelaars en overheden die met mooie praatjes en grote plannen het gebied wilden veranderen. Alles zogenaamd ten goede van mens en landschap. Maar Bert stond in de weg.
Op 28 augustus 2018 brak er brand uit in de Damiaanhoeve, zijn gerenoveerde boerderij in de uiterwaarden. Zijn vrouw Gerty kwam daarbij om het leven — later bleek: ze werd vermoord.

Wat daarop volgde was een gitzwarte periode voor Bert en zijn drie kinderen. Hoewel ik hier niet het hele boek zal navertellen, wil ik wel zeggen dat het mij diep heeft geraakt. Ik was verbijsterd dat ik hier nog nooit iets over had gehoord, terwijl het slechts op drie kwartier rijden van huis plaatsvond.

Ook Suzanne, mijn vrouw, las het boek. Samen besloten we te gaan wandelen in Elen, in de hoop de Damiaanhoeve te zien. En zo geschiedde.
De prachtig gerenoveerde boerderij ligt beschut achter een twee meter hoge dijk. Voor die dijk staat een waterpeilpaal en een beeld van Gerty. Het is indrukwekkend om zo dicht bij een plek te zijn waar zich zo’n aangrijpend, waargebeurd verhaal heeft afgespeeld.

Samen, we waren met zijn vieren, namen we plaats op een bankje onder een oude, imposante notenboom. Op dat moment kwam er een man aanlopen. Het bleek Bert zelf te zijn. We raakten aan de praat, over het boek, over de dood van Gerty, over zijn leven nu. Hij vertelde openhartig hoe hij kort na het voorval als verdachte werd aangemerkt. Daarmee werden waardevolle onderzoekslijnen richting andere mogelijke daders niet verder onderzocht. Alles richtte zich op hem. Een klassiek geval van tunnelvisie.

Het werd een bijzondere zondag. Alles kwam voorbij: de vraag hoe je ergens in terecht kunt komen, hoeveel geluk je moet hebben om ongeschonden oud te worden, en hoe gemakkelijk we soms met een meute meelopen zonder zelf kritisch te blijven denken.

Van het concert des levens krijgt niemand een program.
Het devies blijft: Probeer het ook eens van de andere kant te bekijken.

Twan van Moosdijk, getrouwd met Suzanne, vader van Rosa, Isabel en Simon en bestuurder van de dorpsraad.