De Johan Cruijff courts van Dénd
De Johan Cruijff courts van Dénd
Een Cruijff court is een klein voetbalveld van kunstgras en in vele steden in Nederland en elders is zo een veld aangelegd, de bedoeling is dat jonge kinderen veilig buiten kunnen voetballen of spelen op een plek in de buurt.
Toen wij jong waren hadden wij eigenlijk ook al Cruijff courts, wel niet een op kunstgras maar op een zandplek of een grasstrook.
Er waren er diversen in Dénd, er kon daar altijd gevoetbald worden.
Een van de bekenste trapveldjes was in de Kampstraat bij Pietje van de Manaker, een zandplak zonder goals, maar er werd altijd gevoetbald, de goals waren kledingstukken op een stok.
Een ander veldje lag bij de familie van den Eijnde aan de Goord Verbernedijk, nu de van den Eijndelaan.
Ook bekend was het veld bij de familie Sauvé in het Vaartje, dit veld was al wat meer aangepast, want er stonden zelfs doelpalen. Daar werden ook de wedstrijden gespeeld in het kader van de competitie van het café-voetbal wat destijds heel populair was in Dénd en omstreken.
Tussen de Cooperatiestraat en de Leemskuilen/Steenoven lag ook een trapveld, dit was in de volksmond: de wei van Thomassen, dit was een grasveldje waar ook veel gebruik van gemaakt werd, het lag naast de fundering van de plastic fabriek die in 1962 is afgebrand.
Maar het grootste pareltje van trapveldjes in Dénd was gelegen achter de voormalige ETEC. Dit was niet bij iedereen bekend maar wel bij de bewoners van de Boerenkamplaan en Coöperatiestraat.
Het was een perfect grasveld, bijgehouden door de beheerder van de ETEC, Piet van Houts.
Enig nadeel was dat Piet een hekel had aan voetballende jeugd op “zijn gazon” Je moest ook altijd alert zijn want als Piet je betrapte waren de rapen gaar, zelfs voor Jan Smits en Frinus Smits de aannemers, die regelmatig een balletje mee trapte. Wij hebben daar geweldige wedstrijdjes gespeeld op het scherp van de snede, maar in het heetst van de strijd moest je maken dat je wegkwam als Piet in aantocht was. Inpakken en wegwezen was dan het devies.
Toen SSE werd opgericht in 1969 verdwenen de trapveldjes langzamerhand, de club had velden tot zijn beschikking en daar konden de leden trainen en wedstrijden in competitieverband spelen.
De vraag is: wie leverde de beste voetballers op, de trapveldjes, waar iedereen maar wat aanklooide, of de velden van de club waar meer structuur was.
Wie het weet, mag het zeggen…..
Piet van Doorn
Gerelateerde nieuwsberichten