Interview bij Jan en Jeannette Thijs

Het is woensdag 8 oktober en we zijn beland op de Peelweg, bij Jan en Jeannette Thijs, bekende gezichten in het Eind.

Door hun eierverkoop aan huis, maar zeker ook door hun actieve verenigingsleven, zijn ze bij velen bekend.

In hun huis heb je sinds kort een weids uitzicht over het Peelse landschap: de kippenstallen zijn namelijk gesloopt. Dit is een grote verandering binnen het gezin, waar altijd veel aanloop was, mede door hun bedrijf.

Het besluit om te stoppen hield hen al langere tijd bezig. Geen opvolging, druk door regels en wetgeving, leeftijd en gezondheid — het waren allemaal factoren die meespeelden in hun aanloop naar bedrijfsbeëindiging.

Omdat ze binnen natuurgebied de Peel wonen en werken, kregen ze het label “piekbelaster” wat in de praktijk betekent dat hun bedrijf te veel stikstof uitstoot.

Toen de overheid een “warme hand” aanbood, in de vorm van: “Stop met je bedrijf (dus minder stikstofuitstoot) en jullie ontvangen een financiële tegemoetkoming”
werd de keuze iets makkelijker.

Het bedrijf verkopen was ook nog een optie, maar na veel wikken en wegen, en het inwinnen van adviezen, besloten Jan en Jeanette definitief te stoppen met het bedrijf.

En ze zijn zeker niet de enigen in de buurt. In de jaren ’80 /90 werden er nog zo’n 500.000 leghennen gehouden in Someren, nu zijn dat er nog 50.000, na de bedrijfsstop bij de familie Thijs komt de teller op 0 .

Belangrijk om te weten: Jan en Jeannette stoppen NIET met de eierhandel — laat dat duidelijk zijn. Ze kopen de eieren elders in en blijven bezorgen.
Al jarenlang leveren ze eieren aan particulieren, slagers, groentewinkels en restaurants.

Bij een gemiddeld Chinees restaurant kunnen er wekelijks wel tussen de 1.000 en 1.500 eieren verwerkt worden !

Jan bezorgt graag en doet dit met veel plezier, vooral vanwege het contact met de mensen.
In hun stallen hadden ze altijd legkippen. Dat betekende: veel eieren inpakken (die via een transportband werden aangevoerd), maar ook veel eieren van de grond oprapen.

Jeannette herinnert zich nog goed de periode dat er een kinderbox in de stal stond, met daarin hun jongste dochter Janneke, terwijl in huis de oudste dochter Inge en zoon Marijn zich vermaakten. Het waren drukke jaren.

Het bedrijf startte in 1968.
De vader en moeder van Jan — Marinus en Truus Thijs-Hendrickx — begonnen, nadat het ouderlijk huis van Marinus afbrandde, met koeien, kalkoenen en leghennen.

Truus zorgde voor het vee en de zeven kinderen, Marinus was veel op pad, hij handelde in paarden.
Nog steeds geldt: achter elk succesvol bedrijf staat vaak een krachtige vrouw, ook op de Peelweg .

Nadat het ophalen van de melkbussen stopte, verdwenen de koeien en bleven de hokken met leghennen over.

Toen Marinus onverwacht overleed, stapte Jan thuis in het bedrijf. Hij woonde toen nog bij zijn moeder Truus. Na acht jaar verkering trouwde hij in 1986 met Jeannette en Truus verhuisde naar de Novaliastraat.

Jeannette hield haar baan als apothekersassistente nog jaren aan, maar regelde daarnaast het administratieve en financiële gedeelte van het bedrijf en kreeg ook nog drie kinderen tussen de bedrijven door.

Die kinderen moesten naar school en naar verenigingen. Er was nog geen vaste brug over het kanaal, dus er zijn héél wat autoritjes gemaakt!

Via de kinderen raakten Jan en Jeannette actief in het verenigingsleven. De harmonie, carnaval, het gilde, de pastorie. Ze zijn vaak aanwezig, ook als vrijwilliger.

Inmiddels zijn er al vijf kleinkinderen, en past vooral Jeannette regelmatig op.
Echt rustig zal het dus nooit worden aan de Peelweg, de koffie staat er altijd klaar.

We wensen Jan en Jeannette veel succes in de toekomst, net als alle andere “stoppers”.
Boerentrots? Dat zeker.
Een mooie term, die zien we zelfs terug bij onze voetbalclub.

We wensen jullie nog veel gezonde jaren!

Interview door: Roset schroyen